ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ / PAINTING - ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ / GIANNIS DOGANIS (IANIS)

Η ψυχή που έχει τεντωθεί είναι εκείνη που βγάζει μουσική.

ΠΡΙΝ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.

Και αν με ρωτουσαν τι είναι κολαση, 

θαλεγα αποσταση απ’οτι αγαπω.

Η πληγή είναι το μέρος από το οποίο εισέρχεται μέσα σου το Φώς.

Το πιο όμορφο γαλάζιο της ψυχής μου το ξόδεψα, προσπαθώντας να γλυκάνω το βλέμμα της απουσίας .

Πάρε χαμό στα χέρια σου και πλάσε τη ζωή που σε θάνατο δεν πλαγιάζει.

Aγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Μην δείχνεις την θάλασσα που έχεις μέσα σου σε όποιον/α δεν ξέρει κολύμπι...

Αν είσαι σταθερά ''παρών'' στον εαυτό σου, αυτό είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για τους ανθρώπους που έρχονται κοντά σου.

Δεν μπορούν να αντέξουν για πολύ ''την παρουσία'' και να παραμείνουν μη συνειδητοί. Αν είναι έτοιμοι, θα περάσουν από την πόρτα που τους άνοιξες και θα σμίξουν μαζί σου σ' αυτήν την κατάσταση.

Αν όχι, θα χωρίσετε όπως το λάδι από το νερό.

 Aκομη και οι μεγαλοι ερωτες μπορει να ξεφτισουν συντομα, όμως η αγαπη θέλει χρόνια για να θεμελιωθεί.

Δεν θα επιτρέψω σε κανένα να "βαδίσει" μέσα στο μυαλό μου με "βρώμικα" πόδια.

Ο πόνος είναι ένα σοκ για να σε ξυπνήσει, για να σε βοηθήσει να κατανοήσεις τη ζωή. Αλλά αν κάθε φορά αναζητάς αμέσως πατερίτσες με τη μορφή παρηγοριάς, συντροφιάς, ψυχολογικής ασφάλειας, στερείς από το σοκ το νόημά του. Κι έρχεται και κάποιο άλλο σοκ και ξανακάνεις την ίδια διαδικασία. Έτσι, αν και έχεις πολλές εμπειρίες στη διάρκεια της ζωής σου, διάφορα σοκ πόνου που θα σου ξύπναγαν τη νοημοσύνη σου, την κατανόησή σου, σταδιακά μαλακώνεις αυτά τα σοκ από την επιθυμία και την αναζήτηση παρηγοριάς.

Η μεγαλύτερη αυταπάτη του ανθρώπου είναι πως πιστεύει ακράδαντα ότι πράττει, ενώ στην πραγματικότητα το καθετί συμβαίνει. Για να πράττεις πρέπει να ΕΙΣΑΙ.

Μού 'πε ο εχθρός μου, "Αγάπα τον εχθρό σου".

Κι εγώ υπάκουσα κι αγάπησα τον εαυτό μου.

“Δε με ενδιαφέρει τι δουλειά κάνεις…Δε με ενδιαφέρει πόσο χρόνων είσαι…Δε με ενδιαφέρει ποιοί πλανήτες είναι γύρω από το φεγγάρι σου…Δε με ενδιαφέρει να μάθω πόσα λεφτά έχεις…Δε με ενδιαφέρει που και τι έχεις σπουδάσει…

Θέλω να ξέρω τι σε κάνει να πονάς κι αν τολμάς να ονειρευτείς το να καταφέρεις να κάνεις αυτό που η καρδιά σου λαχταρά. Θέλω να ξέρω αν έχεις αγγίξει το βάθος της δικής σου λύπης, αν είσαι ανοιχτός στις προδοσίες ή αν έχεις ζαρώσει από το φόβο. Αν μπορείς να χορέψεις στην αγριάδα και να αφήσεις την έκσταση να σε γεμίσει χωρίς να ανησυχείς και να πρέπει να προσέχεις να είσαι ρεαλιστής και να θυμάσαι τα όρια σου. Θέλω να ξέρω αν τολμάς να απογοητεύσεις κάποιον με το να είσαι ο εαυτός σου. 

Αν αντέχεις την κατηγορία αρκεί να μην προδώσεις τη δική σου ψυχή. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να δεις την ομορφιά ακόμη και όταν δεν είναι όμορφη η μέρα. Θέλω να ξέρω αν κάτι σε στηρίζει μέσα σου όταν όλα έξω καταρρέουν. Θέλω να ξέρω αν μπορείς όταν είσαι μόνος με τον εαυτό σου να απολαμβάνεις αυτές τις μοναχικές στιγμές. Θέλω να ξέρω αν μπορείς να σταθείς στην άκρη της θάλασσας και να φωνάξεις στο ασήμι της πανσελήνου και στο χρυσάφι το ήλιου “Ναι, είμαι άνθρωπος σημαντικός και η ζωή μου ανήκει!”

Όταν το δει κανείς όλο αυτό…, τη θλιψη, το πονο,  πολύ καθαρά, τότε βγαίνει αμέσως από ‘κει, χωρίς ούτε μια γρατζουνιά, απείραχτος, φρέσκος, ανέγγιχτος από τα γεγονότα της ζωής.

Να ενδιαφέρεσαι για τη ρίζα της θλίψεως και όχι για την κραυγή του πόνου.

Το ζήτημα είναι να βγάλεις μεσα από το πυκνο συννεφο ένα αστρο. Μαγκια είναι να αγγιξεις τη ψυχη του αλλου  με τετοιο τροπο, που δεν θα τον κανεις να ποναει.

ZΩΓΡΑΦΙΚΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΟΓΑΝΗΣ (ΙΑΝΙΣ)