Art Works Giannis Doganis (Γιαννης Δογανης): visual artist - portfolio / Contemporary abstract art

Art Works Giannis Doganis (Γιαννης Δογανης): visual artist - portfolio / Contemporary abstract art
ΑΜΝΟΣ ΜΗΤΡΑ ΚΛΙΜΑΞ ΑΡΡΗΤΟΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΕΛΚΥΣΤΗΣ ΚΗΡΥΚΕΙΟ ΕΠΙΟΥΣΙΟΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ ΚΑΘΑΡΜΩΝ ΟΛΟΤΗΤΑ ΠΑΙΣ ΠΕΣΣΕΥΩΝ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΣ ΒΕΔΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΝΤΥΑΝΑ ΠΡΑΝΑ ΦΩΤΟΝΙΟ ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ ΑΝΥΣΜΑ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΔΙΟ ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΙΒΑ ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΠΗΓΗΝ ΚΑΣΤΑΛΙΑΝ ΑΝΑΔΡΑΣΗ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΝ ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΒΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑΛΛΑΓΩΝ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΠΟΛΥΜΑΘΙΗ ΚΡΥΠΤΕΣΘΑΙ ΠΟΤΑΜΟΙΣ ΕΜΒΗΝΑΙ ΦΕΡΣΕΦΟΝΗ ΛΙΓΚΑΜ ΑΠΕΟΝΤΑ ΠΑΡΕΟΝΤΑ ΦΑΟΣ ΙΗΣΟΥ ΦΙΛΙΩΣΗ ΑΥΡΑ ΝΑΝΤΙΣ ΝΤΑΡΜΑ ΠΟΥΡΑΝΑΣ ΚΟΥΝΤΑΛΙΝΙ ΑΙΘΗΡ ΣΑΚΤΙ ΣΑΝΤΙ ΟΡΦΙΚΟΣ ΣΤΑΧΥΣ ΕΦΑΠΤΕΤΑΙ ΕΡΜΗΤΙΚΑ ΓΙΟΝΙ ΥΠΕΡΧΟΡΔΩΝ ΙΧΘΥΣ ΚΡΟΥΕΤΑΙ ΚΟΑΝ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ ΕΑΥΤΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ ΔΥΑΔΙΚΗ ΚΥΚΛΟΣ ΑΡΧΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΑΡΧΕΤΥΠΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΜΥΗΣΗ ΚΑΤΩΦΛΙ ΝΟΥΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗ ΣΠΕΙΡΑ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ ΟΥΣΙΑ ΚΥΚΛΩΜΑ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΓΕΝΕΣΙΣ ΜΟΡΙΟΝ ΜΟΡΦΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΡΟΗ ΕΠΙΦΥΣΗ ΕΝΩΣΙΣ ΜΑΝΤΡΑ ΚΙΡΤΑΝ ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΣΙΝΤΙΣ ΤΣΑΚΡΑΣ ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ ΧΟΡΟΣ ΕΚΣΤΑΣΗ ΗΧΩ ΠΑΝΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΑ ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ ΑΠΑΞ ΘΗΡΑ ΩΡΙΩΝ ΑΞΩΝ ΥΓΡΟΝ ΕΑΡ ΣΤΡΟΦΟΡΜΗ ΚΥΚΛΩΠΕΙΟ ΥΔΑΤΙΝΟΣ ΨΗΛΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΝΕΥΡΩΝΙΚΑ ΘΡΟΙΣΜΑΤΑ ΤΥΦΛΟΙΣ ΟΜΑΣΙ ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΝΔΟΧΩΡΑ ΚΟΥΑΡΚΣ ΠΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΠΥΡΙΣΠΟΡΟΣ ΑΒΑΤΟΝ ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΚΕΝΟΥ ΙΧΝΟΓΡΑΦΟΥΝ ΣΜΙΛΕΥΟΜΑΙ ΙΕΡΟ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ ΑΡΧΗ ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ ΕΜΒΡΥΑΚΟ ΟΜΟΒΙΟΤΙΚΗ ΜΟΡΦΕΣ ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΙΓΝΙΩΝ ΦΑΣΜΑΤΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΩΝ ΣΥΝΑΨΕΙΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΦΕΡΜΙΟΝΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΑΝΤΟ ΓΙΝ ΓΙΑΓΚ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΗΙΗ ΝΟΤΙΖΕΤΑΙ ΘΕΡΜΟΝ ΒΑΤΟΣ ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟΝ ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ ΤΕΘΝΗΚΟΣ ΖΩΝ ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΠΟΝΤΙΝΤΑΡΜΑ ΜΙΓΑΔΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΕΩΘΙΝΟΝ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ ΤΑΟ ΤΑΝΤΡΑ ΚΒΑΝΤΟΥΜ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΝΕΤΡΙΝΟ ΛΟΓΟΣ ΑΝΑΡΧΟΝ ΩΚΕΑΝΙΟΣ ΚΟΡΗ ΚΥΡΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΗΣ ΚΥΜΑ ΕΣΤΙΑΣΗ ΚΟΜΒΟΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΝΑΒΑΣΙΣ ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΦΡΑΚΤΑΛΣ ΟΥΠΑΝΙΣΑΔ ΝΟΥΚΛΕΟΝΙΑ ΑΝΤΙΥΛΗΣ ΑΝΑΔΥΣΗ ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β ΚΑΜΠΥΛΩΣΗ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ ΔΡΩΜΕΝΟ ΜΑΤΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΑΝΕΛΙΞΗ ΕΛΕΥΣΙΣ ΙΕΡΟΦΑΝΤΗΣ ΔΙΔΑΧΗ ΚΥΚΕΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΕΙΑ ΨΑΛΜΟΙ ΠΑΛΜΟΣ ΗΜΙΤΟΝΙΟ ΑΝΥΣΜΑ ΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ΠΛΗΡΟΤΗΣ ΦΥΤΩΡΙΟ ΦΟΒΟΣ ΧΕΙΜΩΝ ΘΕΡΟΣ ΛΟΙΜΟΣ ΔΙΩΡΥΓΑ ΩΣΜΩΝΤΑΙ ΨΥΧΑΙ ΕΠΕΣΘΑΙ ΦΡΟΝΗΣΙΝ ΦΙΛΕΙ ΚΡΥΠΤΕΣΘΑΙ ΧΩΡΕΙ ΟΥΔΕΝ ΑΛΜΑΤΑ ΨΗΦΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΗ ΤΡΙΓΩΝΟ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΡΓΟ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΤΗΤΑ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΛΩΤΟΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ ΜΑΓΥΑ ΠΟΥΡΟΥΣΑ ΠΡΑΚΡΙΤΙ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ ΠΕΛΕΚΥΣ ΟΧΛΟΙ ΓΛΩΣΣΑΙ ΑΣΠΙΣ ΦΡΕΑΡ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΡΑ ΥΔΑΤΑ ΜΟΝΑΔΑ ΕΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΦΘΟΓΓΟ ΑΝΘΟΣ ΠΕΝΤΟΖΑΛΗ ΙΑΝΟΣ ΛΕΜΟΥΡΙΟΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΣ ΜΕΛΑΝΗ ΟΠΗ ΡΕΥΣΤΟ ΔΕΣΜΟΣ ΒΑΡΥΤΙΚΟΣ ΛΙΒΑΔΙ ΚΑΝΑΛΙ ΚΑΡΠΟΣ ΟΛΙΣΘΗΣΗ ΕΥΚΛΕΙΔΙΟΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΤΡΟΦΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΠΥΘΜΕΝΑΣ ΣΥΛΛΗΨΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΕΙΔΩΛΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΧΡΩΜΑ ΜΑΣΚΑ ΑΓΩΓΟΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΣΠΟΥΔΗ ΕΚΕΙΝΟ ΕΙΝΑΙ ΞΑΝΟΙΓΜΑ ΒΛΕΠΕΙΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΑΞΗ ΣΚΟΝΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΦΩΤΙΣΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ

6/7/09

Concept in Koufonisia with Anando eyes / Photo: Giannis Doganis




Δε μ' αγάπησες θάλασσα
μ' έριξες στη στεριά.
Σε ποθώ πάντα
θ' αγαπήσω τη στεριά
να ζηλέψεις
.

Αντώνης Βεζιρτζής
















Υπάρχει μια απέραντη ευτυχία στο να μην επιθυμείς, να μην είσαι, να μην πηγαίνεις κι’ερχεσαι...














Σταμάτησε το χρόνο
να σκέφτεται, σαν ένοιωσε
πως
είναι αναπόφευκτο
το επικείμενο.
Αφιερώθηκε στο παρόν
γαλήνιος.














Να ονειρευομαι,κι απ'το παραθυρο να ταξιδευω!

[Δ.ΛΑΓΙΟΣ]












δεν κρίνουμε, δεν συγκρίνουμε...

η ομορφιά είναι στη διαφορετικότητα της ιδιοσύστασης
H ομορφιά θα αγκαλιασει-λυτρωσει-σώσει, μόνο όσους μπορούν να τη δουν.












ΓΗ και ΟΥΡΑΝΟΣ,

βαστουνε κι αντεχουν γιατι δεν ζουν για παρτη τους... οποτε διαρκουν!!

























"-Πως μπορείς να κάνεις μια σταγόνα
να μην στεγνώσει ποτέ;
-Την οδηγείς στη θάλασσα"














αν δεν υπήρχε ο θεριστής
θα 'μουνα παραθεριστής...














να γαληνεύεις καθώς τραντάζεσαι


























θυμήσου ότι μονο όταν δεν ξέρεις που πας,

φτάνεις πολύ μακριά .





















Τίποτα πραγματικό δεν μπορεί να απειληθεί.
Τίποτα μη-πραγματικό δεν υπάρχει.
Από εδώ πηγάζει η θεϊκή ειρήνη
.















Εσωτερική κίνηση της ζωής.
Παρατήρηση.
Κατανόηση.
Προσωπική διαδρομή.
Μοναχική.
Εντελώς.















Δεν τον γνωρίζεις στην προστατευτική απομόνωση
τον εαυτό.
Μέσα στις σχέσεις, δες
καθρεφτίζεται.














Σιωπηλό, ακινητοποιημένο το εγώ,
δεν κατέγραφε πιά πληγές.
Τι ανακούφιση!




















Copyright : Φωτογραφια - Γιαννης Δογανης / εικαστικος καλλιτεχνης




2/7/09

Η πραξη του Βαργκας: Κτηνωδια η ένα διαδραστικο πειραμα, μια συμβολικη πραξη εννοιολογικης τεχνης ???



concept of Ianis Doganis



Θυμαστε στην ταινια : « Τσαι στην Σαχαρα», εκεινη την φοβερη ατακα του τυπου στην γκομενα (νομιζω στον σταθμο τραινων) : « Μηπως χαθηκατε? »

Αν επιτρεπεται να ρωτησω ολους εσας εκει εξω: Ειστε “χαμενοι στην «μεταφραση” η στο διαδικτυο?

Έτσι είναι αν έτσι μας είπανε?

Είσαι αυτό που διαβάζεις?

Ε ναι λοιπον, είσαι αυτό που επιλέγεις να πιστεύεις…

”Είστε αυτό που διαβάζετε” - κοινώς πρόβατα που πιστεύουν ό,τι τους πει ένας τυχαίος σκύλος ?

Ομως υπαρχει και το : Πιστευε και μη, (κομμα) – Ερευνα!

Αυτό που εξακολουθούν να μη θέλουν να καταλάβουν όσοι την πάτησαν είναι ότι το θέμα πλέον δεν είναι αν διετέλεσε κάποιο έγκλημα ο senior Vargas ή αν έχουμε να κάνουμε με φάρσα.

Το θέμα είναι ότι συμμετέχουμε σ’ ένα έργο τέχνης άθελά μας εμείς οι ίδιοι.
Και αυτό προς δοξαν αυτου που λεγεται εννοιολογικη τεχνη…



Η άλλη πλευρα του νομισματος η αλλιως :
Διερευνωντας την … φωτεινη πλευρα του φεγγαριου στην υποθεση
Βαργκας.


Είναι γνωστη πλεον η ιστορια του Βαργκας, ενός τριανταχρονου Κοσταρικανού καλλιτέχνη που κατηγορείται ότι έδεσε ένα αδέσποτο σκυλί μέσα σε μία γκαλερί ως έκθεμα και το άφησε να πεθάνει από ασιτία. Ξαφνικά όλοι έγιναν τεχνοκριτικοί και ηθικολόγοι, ξύπνησε η συμπόνοια κι η αγανάκτηση μέσα τους, κι έσπευσαν να υπογράψουν μία ηλεκτρονική διαμαρτυρία για να αποτρέψουν την επανάληψη του φαινομένου σε κάποια επερχόμενη Biennale.

Εννοειται ότι δεν χρειαζεται να είσαι ιστορικός τέχνης ή καλλιτέχνης για να αποφανθεις ότι μια τετοια πραξη σαν αυτή του Βαργκας είναι άθλια, κακόγουστη, βασανιστικη, κτηνώδης και φυσικα κάθε μαλακοπαπαρας που πάει σε μία γκαλερί ή συμμετέχει σε μία έκθεση δεν σημαίνει πως ό,τι κάνει είναι έργο τέχνης… Όπως επισης συνυπευθυνοι σ’ αυτην την πραξη του Βαργκας είναι και οι διοργανωτες της εκθεσης μέχρι και την κυβέρνηση. Η τέχνη εμπεριεχει την εννοια της Δημιουργιας. Ολα τα υπόλοιπα είναι διαφήμιση, δηλαδή ξεπουλημένη τέχνη. Ευλογη και η οργη για τους συντελεστες ολης αυτης της φρικαλεοτητας που απαντουν στο ιδιο επιπεδο: του αξιζει ξεκοιλιασμα και κρεμασμα απ’ τ’ αντερα του…

Τα στερεότυπα άλλωστε λένε ότι οι Λατινοαμερικάνοι πάντοτε έδειχναν απίστευτη σκληρότητα απέναντι στα ζώα. Επίσης, τα στερότυπα λένε ότι τις γκαλερί λυμαίνονται διεφθαρμένοι αστοί που πίνουν κοκτέιλ σε εγκαίνια και κλείνουν τα μάτια στη βαρβαρότητα προκειμένου να τους θεωρήσουν μοντέρνους, ενώ οι καλλιτέχνες κάνουν ακαταλαβίστικα πράγματα και δε διστάζουν να προβούν ακόμα και σε ακρότητες προκειμένου να κερδίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας και κάνα φράγκο παραπάνω.

Ας μην ξεχναμε ότι ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες που βασάνιζαν ζώα στο όνομα της τέχνης (και πολύ καλός φίλος των Ναζί) ήταν ο Salvador Dali. Αλλα τι περιμενει κανεις από τον « Μιster dollars », οταν στα τελευταια του, μπαινοβγαινοντας στις κλινικες πανω στο αναπηρικο καροτσακι με τα σωληνακια, φωναζε : Βιβα Φρανκο! Είχε φωτογραφήσει γάτες, κοτόπουλα και σκύλους να πέφτουν από μεγάλο ύψος… Άγνωστο αν τα ζώα αυτά επέζησαν. Αν θυμούνται κάποιοι, στον «Ανδαλουσιανό Σκύλο» (καλλιτεχνικής επιμέλειας: Salvador Dali και σκηνοθεσίας Luis Buñuel) υπάρχει μία σκηνή με ένα ψόφιο άλογο πάνω σε ένα πιάνο.

Μέχρι εδώ λοιπον το πραγμα, ετσι είναι αν ετσι νομιζετε…(Πιραντελο). Αρκεί φυσικά να είναι όντως έτσι τα πράγματα, οτι δηλαδη ο σκύλος έπεσε θύμα της καλλιτεχνικής ματαιοδοξίας. Έτσι είναι αν έτσι μας είπανε. Είσαι αυτό που διαβάζεις (Eres io que iees) . Έτσι έγραφε ο τοίχος στην γκαλερί της Νικαράγουα, οπου από κατω ήταν δεμένος ένας κοκαλιάρης σκύλος που ποτέ του δε φαντάστηκε ότι θα γινόταν τόσο διάσημος. Πουθενά δεν καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε με αδιάψευστα πειστήρια (προερχόμενα από έγκυρες πηγές) ότι συνέβη κάτι παραπάνω από το εξής:

Ένας καλλιτέχνης έδεσε έναν αδέσποτο σκύλο σε μία γκαλερί για τρεις-τέσσερις ώρες. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ. Όλα τα υπόλοιπα (ότι δεν τον τάιζε, ότι τον κακοποίησε ο ίδιος, ότι είπε πως το σκυλί θα πέθαινε ούτως ή άλλως, κλπ) στηρίζονται σε εντελώς αναξιόπιστες πηγές και μένουν να αποδειχτούν. Προς το παρόν πάντως, απέχουν πάρα πολύ από μια τέτοια προοπτική.

Πρωτο Δεδομένο: ένας αδέσποτος σκύλος δέθηκε σε μια γκαλερί για 3 ώρες.

Δευτερο Δεδομένο: Ενα τεράστιο παραπληροφορημένο παγκόσμιο κίνημα συμπαράστασης στον σκύλο και ενάντια στον καλλιτέχνη ξεσηκώθηκε και με ουρλιαχτά έπνιξε τους ψιθύρους της αλήθειας.

Στην περίπτωση που ο σκύλος δεν έπαθε τίποτα, αντίθετα ταϊστηκε κιόλας από τον γκαλερίστα η όλη κατάσταση είναι για γελια και φυσικα ενας θριαμβος της εννοιολογικης τεχνης! Και θα δουμε στην συνεχεια το γιατι.

Αλλά πρωτα, ας εξετάσουμε την ακραία περίπτωση που ο σκύλος αφέθηκε να πεθάνει από πείνα και δίψα. Σε αυτή τη περίπτωση το κτηνος καλλιτέχνης κατασκεύασε έναν ήρωα και έναν αντιήρωα. Ο σκύλος από ένα ανώνυμο κοπρόσκυλο αφημένο στην τύχη του έγινε ένας ήρωας με όνομα Και ο καλλιτέχνης ένας δαίμονας ο Βάργκας. Στα δύο αυτά πρόσωπα συμβολίζεται το σύγχρονο δράμα των αδέσποτων που παίζεται στους δρόμους των πόλεών μας.

Τα δύο αυτά πρόσωπα συμβολοποιούν το σύνολο των αδέσποτων και των ανθρώπων και την μεταξύ τους σχέση. Τα αδέσποτα αφήνονται να πεθάνουν στο ξένο προς αυτά περιβάλλον των πόλεών μας με το φιλότεχνο κοινό να υπογραμμίζει με την αδιαφορία του αυτή τη κατάσταση.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι ουσιαστικά η είδηση παραμένει ανεπιβεβαίωτη. Το μόνο που κυκλοφορεί είναι διάφορες ιστορίες τρόμου από blog σε youtube κι από mail σε facebook, καθώς και δεκάδες χιλιάδες οργισμένα σχόλια και απειλές εναντίον του κατάπτυστου «καλλιτέχνη». Δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δώσει τα στοιχεία τους κι έχουν υπογράψει μία διαμαρτυρία γραμμένη στα Ισπανικά, βασιζόμενοι σε μία φήμη.

Ποιός λέει αλήθεια και ποιός ψέματα?

Ποιά είναι η επίσημη άποψη του «προβοκάτορα» Βάργκας και πόσες από τις υποτιθέμενες συνεντεύξεις του που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι πλαστές με σκοπό να εξαγριώσουν ακόμα περισσότερο τους φιλόζωους όλου του κόσμου?

Ποιό ήταν το νόημα αυτής της προκλητικής και αμφιλεγόμενης καλλιτεχνικής πράξης και με τι είδους κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις που αγνοούμε συνδέεται?

Ποιοί ωφελούνται από το λαϊκό δικαστήριο που στήθηκε για να καταδικάσει τους υπεύθυνους?

Και – κυρίως - τι απέγινε τελικά ο σκύλος?

Βλεπουμε στο βιντεο που κυκλοφορει, μόνο φωτογραφίες που δείχνουν έναν ταλαίπωρο σκύλο σε πλήρη ηρεμία. Μπορεί και να οφείλεται στο ότι το ζώο πεθαίνει. Μπορεί απλά να βαριέται όμως και να αναρρώνει από τα τραύματα που κουβαλάει από τη ζωή του στους δρόμους. Πουθενά δεν έχουμε καταγεγραμμένη ούτε την κινούμενη εικόνα του σκύλου (που ενδεχομένως θα μας διαφώτιζε για το κατά πόσο βρίσκεται στα πρόθυρα του τέλους του), ούτε τον βλέπουμε στις φωτογραφίες ανήσυχο. Τα σκυλιά όμως που τα δένεις και τα αφήνεις νηστικά συνήθως ξεσηκώνουν τον κόσμο. Θα μου πειτε, μπορεί ο άκαρδος καλλιτέχνης να του είχε δώσει ηρεμιστικά. Με υποθέσεις όμως δεν καταφέρνουμε τίποτα.

Το σκυλί είναι δεμένο με ένα απλό σχοινί σε ένα σύρμα που πιάνει από γωνία σε γωνία. Έχει άρα μία σχετική ελευθερία κινήσεων, ενώ δεν φαίνεται πουθενά να υφίσταται βασανισμό οποιουδήποτε είδους. Επιπλέον, είναι πανεύκολο για κάποιον επισκέπτη της έκθεσης ή ακόμα και περαστικό να το ελευθερώσει. Αν όντως έμενε δεμένο τόσες μέρες εκεί μέσα σίγουρα κάποιος θα είχε αντιδράσει και οπωσδήποτε οι σχετικές φωτογραφίες της απόπειρας απελευθέρωσης του ζώου θα είχαν φτάσει στα χέρια μας. Όμως δεν έχει εμφανιστεί κανένα τέτοιο στοιχείο εδώ και μήνες. Αντιθέτως, στη μοναδική εικόνα που βλέπουμε κάποιους επισκέπτες της έκθεσης, φαίνονται να είναι κυρίως νέοι και απλά ντυμένοι άνθρωποι που περιδιαβαίνουν τη γκαλερί αμέριμνοι.



Η άλλη πλευρα του νομισματος η αλλιως : Διερευνωντας την φωτεινη πλευρα του φεγγαριου…στην υποθεση Βαργκας.

Οι «νέες πηγές» δεν προσδιορίζονται, ώστε να ξέρουμε πόσο καθαρό είναι το νερό τους, ισχυρίζονται πάντως πως ουδείς κακομεταχειρίστηκε το σκύλο. Τον τάιζαν το βράδυ και τον άφηναν νηστικό και διψασμένο μόνο όσο τον εξέθεταν στο κοινό, για να ελέγξουν πόσο απαθείς ή ευαίσθητοι είναι οι φιλότεχνοι.Τα ευρήματα, πληροφορίες, σχολιασμοί, συνεντεύξεις, ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα, αλληλοσυγκρούονται και αλληλοδιαψεύδονται. Μια δήλωση του εννοιολογικού καλλιτέχνη, που είπε πως «είναι καχύποπτος με τα καθαρά μηνύματα», μόνο φως δεν μπορεί να ρίξει, αφού θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν θεωρητική υπεράσπιση της κιβδηλείας, της παραπλάνησης για κάποιο «υψηλό» στόχο ή απλώς για τη χαρά ενός πειράγματος που γίνεται ακαριαία οικουμενικό.

Ισως τελικά το μυστικό να βρίσκεται στον τίτλο του όλου συμβάντος: «Είσαι αυτό που διαβάζεις».

Παρατηρούμε να συμβαίνει με την«δραση» του Βαργκας στον χωρο της εννοιολογικης τεχνης και τον επισκεπτη-θεατη της εκθεσης, κάτι αντίστοιχο που αναστάτωσε την κλασσική φυσική και την κοινή λογική. Πρόκειται για το πείραμα του Schrοdinger "το κουτί και η γάτα". Η συνείδηση του παρατηρητή (υποκείμενο) επηρεάζει το αντι-κείμενο της παρατήρησης (ορατό). Συμμετέχει στην εξέλιξη και στο αποτέλεσμα του φαινομένου.

Τα μοναδικά ονόματα που μας περνάει το μήνυμα της δρασης του Βαρκας είναι δύο:

Guillermo Habacuc Bargas και Natividad.

Ο μεν πρώτος είναι ο μισητός παγκοσμίως αλλά πλέον εξαιρετικά διάσημος καλλιτέχνης, ενώ ο δεύτερος είναι το όνομα που εκείνος έδωσε προσωρινά στο σκύλο προς τιμήν ενός ανθρώπου από τη Νικαράγουα τον οποίο σκότωσαν Ροτβάιλερ στην Κόστα Ρίκα. Δημιουργήθηκε μεν κάποιο θέμα τότε μεταξύ των δύο χωρών αλλά παραέξω δεν το έμαθε κανένας. Κοινώς, αυτά που μαθαίνουμε είναι αυτά που ήθελε να μάθουμε ο ίδιος ο Vargas. Σκεφτείτε το λίγο...

Συμπληρωματικά του ζωντανού “εκθέματος” υπήρχαν τα εξής στοιχεία: Μία επιγραφή φτιαγμένη από κροκέτες σκύλου με το όχι και τόσο κρυπτικό μήνυμα “Είστε αυτό που διαβάζετε” (στα Ισπανικά (Eres io que iees) ), ένα μπολ όπου ο τύπος είχε ανάψει κοκαΐνη και μαριχουάνα σαν θυμίαμα (ενδεχομένως να αποτελεί σχόλιο για τις τοπικές οικονομίες και τις συναλλαγές τους ), καθώς κι ένα φορητό ηχοσύστημα που έπαιζε τον ύμνο των Σαντινίστας ανάποδα. Το τελευταίο είναι και το μοναδικό που αποτελεί ένδειξη κακομεταχείρισης του σκύλου.

Είναι τυχαίο άραγε το ότι καμία σοβαρή οργάνωση δεν έχει αναλάβει την καμπάνια ευαισθητοποίησης για το υποτιθέμενο έγκλημα? Κι όμως, υπάρχουν πολλές και σίγουρα θα είχαν ανάγκη τα χρήματα και τη δημοσιότητα. Είναι τυχαίο το ότι κανένα έγκυρο ειδησεογραφικό πρακτορείο δεν έχει κάνει ρεπορτάζ για το θέμα ή απλά αναπαράγει τις απόψεις που διακινούνται αποκλειστικά στο διαδίκτυο?

Και ο Vargas?

Γιατί δεν έχει καρπωθεί την ευκαιρία να βγαίνει από κανάλι σε κανάλι και να τα κονομάει για να γίνει ακόμα πιο διάσημος?

Μήπως φοβάται ή μήπως μας δουλεύει?

Και τι ήθελε να πει με εκείνο που του αποδίδεται ότι προσπαθούσε να δείξει πόσο πρόβατα είναι οι άνθρωποι?

Πού κολλάνε τα πρόβατα με την όλη υπόθεση αν όχι στα εκατομμύρια αγανακτισμένων που ακολουθούν έναν σκύλο χωρίς να αναρωτιούνται πού τους πηγαίνει?

Και αν ο καλλιτέχνης Guillermo Habacuc Vargas δημιούργησε ένα τρύκ, για να δείξει πως ένας σκύλος που λιμοκτονεί αποκτά ξεχωριστή σημασία όταν γίνεται μέρος επίδειξης μίας γκαλερί αλλά τον αγνοούμε επιδεικτικά όταν είναι στον δρόμο???

Και αν η εργασία είχε σκοπό να ξεσκεπάσει τους ανθρώπους για αυτό που είναι στην πραγματικότητα, δηλαδη “υποκριτικά πρόβατα” ( “hyprocriticalsheep”) ?

Και δεν είναι λογικο για να γινει πιστευτο το ολο concept, ο καλλιτέχνης και η γκαλερί να δώσουν την εντύπωση οτι ο σκύλος πράγματι λιμοκτονούσε και οτι πέθανε…?? Αν για να σοκαριστεί η κοινή γνώμη, και να σκεφτεί οτι ένας σκύλος (ή ακόμη, ένας άνθρωπος) λιμοκτονούν, και το θέαμα μας γίνεται πολλαπλά αποκρουστικό όταν φιλοξενείται σε μία έκθεση - λες και όταν γίνεται στην γειτονιά μας (είτε πρόκειται για το διπλανό τετράγωνο, είτε την διπλανή χώρα) δεν υφίσταται, χρειάζονται τέτοιες εικόνες, εφόσον ο σκύλος δεν έπαθε απολύτως τίποτα, τοτε γιατι όχι?

Την στιγμη που δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για τον σκύλο της γειτονιάς που λιμοκτονεί - για να μην πουμε για τους ανθρώπους..., δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να εξοργιζόμαστε για ενα σκυλακι, όταν κάποιος άνθρωπος τον αφήσει να πεθάνει στην αυλή του πολιτισμού μας.

Η προσφιλης υποκριτικη τακτικη :
Κακός αυτός, για να απενοχοποιηθουμε και να βγουμε εμεις αθωοι στον …αφρο.

Ειχε η δεν ειχε ο senior Guillermo Habacuc Vargas στο μυαλό του ένα τόσο διαδραστικό πείραμα κι αν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί την πρόσληψή του από το ευρύ κοινό, δεν εχει τοση σημασια. Σημασια εχει ότι ο σκοπος πετυχε. Πρέπει να παραδεχθουμε την ικανότητα του πειραματος - αν όχι την ικανοτητα του Βαργκας, να εμπνεύσει τέτοιες αντιδράσεις… Δύο εκατομμύρια υπογραφές.

Αυτό που αποσιωπείται τόσο καιρό από τα αυτόκλητα παπαγαλάκια της πολιτικής ορθότητας είναι το ότι οποιαδήποτε συζήτηση για τα όρια της τέχνης (ή της σάτιρας) από κακοπληροφορημένους Ταλιμπάν το μόνο που κάνει είναι να μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στο Φασισμό. Μεθαύριο η ίδια ρητορική θα χρησιμοποιηθεί για να αποκαθηλώσουμε άλλο ένα έργο τέχνης που προσβάλλει εθνικά ή θρησκευτικά σύμβολα (τα δικά μας εννοείται, σιγά μην ασχοληθούμε με των άλλων) ή που υποτίθεται ότι θίγει ανθρώπινα δικαιώματα ή προάγει την τρομοκρατία. Και δε θα μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα, καθώς η καραμέλα περί ελευθερίας έκφρασης θα έχει λιώσει στο δικό μας στόμα.

Στο μεταξύ, παραμένει αδιευκρίνιστο το γιατί δε βρέθηκε ούτε ένας επισκέπτης της έκθεσης για να καλέσει την αστυνομία ή να απελευθερώσει το ζώο. Φαίνεται δε ακόμα πιο παράλογο να μην αντέδρασε καθόλου η τοπική κοινωνία και να μην έκαναν το παραμικρό οι φιλοζωικές οργανώσεις της Νικαράγουα στην οποία φιλοξενήθηκε η έκθεση. Και αυτό που είναι πέρα για πέρα γελοίο είναι το να χρειάζονται εκατομμύρια διαδικτυακές υπογραφές (αλλά και δωρεές στους αγνώστους υποκινητές της διαμαρτυρίας) για να εμποδιστεί μια Βiennale στην Ονδούρα να φιλοξενήσει ένα κατάφωρο έγκλημα. Όπως επισης είναι ανοητο να αναπαραγει κανεις τόσο απερίσκεπτα μία κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση που ενδεχομένως σκοπεύει να χειραγωγήσει τα πλήθη και να εξαγοράσει τα προσωπικά τους δεδομένα.

Προτιμήστε να φροντίσετε το σκυλάκι που πεθαίνει έξω από τη δική σας πόρτα, ή τουλάχιστον αποφύγετε να το χτυπήσετε με το αμάξι σας. Ή αν θέλετε, βάλτε του ένα λουράκι και πηγαινετε το μια βόλτα στις γκαλερί για να αναζητήσετε την αλήθεια που κρύβουν τα δυσνόητα έργα των καλλιτεχνών. Οι οποίοι κάποιες φορές μπορεί να μην είναι τίποτα παραπάνω από ατάλαντοι προβοκάτορες, όμως σε μερικές περιπτώσεις μπορεί και να προσπαθούν να σας πούνε κάτι που καιρός είναι πια να καταλάβετε.

Ποσοι σκυλοι, γατες, περιστερια πεθαινουν καθημερινα από φολες και κανείς δεν έκλαψε γι αυτά ?
Δύο εκατομμύρια άνθρωποι έκλαψαν και υπεγραψαν για τον Ναβιδάδ...

Μηπως ξεχασατε την προσφατη εγκληματικη ενεργεια στην Κρητη αυτων που βασανισαν και κρεμασαν από ένα δεντρο 5 σκυλακια? Εχουμε αηδιασει να βλέπουμε και να ακούμε για τέτοιους... Μια θα είναι καυτο λάδι, μια θα σέρνουν με το αμάξι το σκυλί και μια θα του ρίχνουν με σκάγια, όπως τον Λαζαρο. Ξεχασαμε το μακάβριο θέαμα περυσι στο νησι του Πορου, οπου αδιστακτος βασανιστης μιαρος υπανθρωπος μεταλλαγμενου dna εβγαλε το αρρωστημενο του ενστικτο πανω στον Ληο? Όπως επισης τους οι ασυνείδητους που πυροβόλησαν και αποκεφάλισαν μεσογειακή φώκια στη Σύρο η τον δόκιμο έφεδρο αξιωματικό που αποκεφάλισε μ' ένα τσεκούρι οκτώ νεογέννητα κουτάβια στο στρατόπεδο Λαγκαδά? Μηπως ξεχασαμε το συμβαν σε χωριό της δυτικής Μακεδονίας μ’ενα γάιδαρο δεμένο σε ένα δέντρο, κουρασμένο και πεινασμένο? Τα παιδιά του χωριού τον έλυσαν γιατί τον λυπήθηκαν. Ο γάιδαρος μπήκε στον πρώτο κήπο που βρήκε με ανοιχτή την πόρτα κι έφαγε δυο λάχανα. Και ο ενοικος του σπιτιου τον δολοφονησε!

Τι να πει κανεις για το κυνηγι της φωκιας, το απεχθεστερο κυνηγι του κοσμου, μια σφαγη που λαμβανει χωρα στον κολπο του Αγιου Λαυρεντιου με το χάκαπικ που είναι ένα εργαλείο που συναντάται σε ελάχιστα μέρη του κόσμου, κάτι ανάμεσα σε τσάπα και βαριοπούλα? Και μην ξεχναμε την δολοφονικη μοδα, τις σιχαμενες αμορφωτες συνενοχες κυρατσες με τις γουνες, αποδεκτες προιοντος εγκληματος… Πως να χαρακτηρίσει κανεις αυτό που γινεται κάθε χρονο στα νησιά Φερόες, τα οποία ανήκουν στη Δανία? Τα δελφίνια στην περιοχή των νησιών Φερόες ανήκουν στην ποικιλία Calderon. Είναι από τα πιο έξυπνα και τους αρέσει πολύ να «πλησιάζουν» και να «ακολουθούν» τους ανθρώπους. Ποιος είναι το ζώο τώρα; Τα δελφίνια που κολυμπούν στο ίδιο τους το αίμα ή ο άνθρωπος που τα εξαναγκάζει σε θάνατο για να ικανοποιήσει τις αρρωστημένες ορέξεις του?

Ουτε βεβαια μας συγκινουν τα δύο περίπου εκατομμύρια αμνοερίφια που θυσιάζονται κάθε χρόνο το Πασχα για το τερψιλαρύγγιο…Και να μην ξεχναμε και τους κυνηγους που το οπλο τους είναι προεκταση ενός αρρωστημενου συμπλεγματικου εγω – φτηνο υποκαταστατο εξουσιας, δυναμης, κυριαρχιας, αυνανισμου, καμουφλαζ αντιερωτικου ανοργασμικου απανθρωπου, αθλιου δολοφονου. Και ολοι αυτοι οι οπλισμενοι νομιμα ψευτομαγκες εγκληματιες –κομπλεξικα ελεεινα κτηνη καουμποιδες, το στρεφουν και σε ανθρωπο το οπλο αμα τσατιστουν. Σε μια πολιτισμενη κοινωνια θα ηταν ολοι τους επικηρυγμενοι ζωντανοι η νεκροι.

Πως γινεται να κατανοησουν καποια ανθρωποειδη κτηνη, οτι η απολυτη ευχαριστηση ειναι να δημιουργεις ζωη, να χαριζεις ζωη και οχι να αφαιρεις ζωες ?....

Εθελοτυφλουμε μπροστα στον Μακακα που αναπαράγεται ανεξέλεγκτα, έχει μέσον και θα μπει στο δημόσιο, τηρεί τα έθιμα και πάει και στην εκκλησία, ψηφίζει, το βράδυ θα χαϊδέψει τα παιδιά του... Ο Μακακας που με τις μαλακισμένες επιλογές του καθορίζει τη ζωή σου είναι κατά συρροήν δολοφόνος, αλλα δεν έχει πρόβλημα γιατί έχει μέσον στο κόμμα και δεν θα τιμωρηθεί ποτέ για τα εγκλήματά του… Που ( αν αντιμετωπίσει κάποιον με όπλο θα χεστεί ) πυροβολει ότι βρει μπροστα του: λυκους , αετους, λαγους, αγριοπαπιες, σπανια ειδη πουλιων, ελαφια , ζαρκαδια…

Γιατι κλεινουμε τα ματια σ’ ένα μεγάλο έγκλημα που συντελείται γύρω από τα καμένα δάση με λαθροκυνηγούς? Στις δασικές περιοχές γύρω από τα καμένα της Πάρνηθας έχουν σκοτώσει περισσότερα από 50 ελάφια. Οσα ελάφια γλίτωσαν από τις φλόγες, δεν γλίτωσαν από τις σφαίρες… Η, τις τακτικές προβολές τσίρκο με ζώα - ένα συγχρονο κολαστηριο ζωων - της ΕΤ3 και τις λαμπερές εκπομπές Δρούζα και Στεφανίδου που με την ίδια ξεπερασμένη αισθητική μπερδεύονται ανάμεσα στους ακροβάτες, τα ζώα και τους δαμαστές τους και μας επιβάλλουν τον πολιτισμό του λαμέ βασανισμού και την ηθική της υποταγής και της αιχμαλωσίας.

Μαλιστα καποια ανθρωποειδη την ειδαν τωρα να νοικιαζουν κατοικιδια ... καινουργια μοδα! Στην Ελλάδα δεν υιοθετούμε αδέσποτα. Τα ταλαιπωρούμε, τα κρύβουμε, τα βασανίζουμε, και μετά τα αφανίζουμε. Αγοράζουμε σκυλιά και γατιά και μόλις τα βαρεθούμε τα αφήνουμε στον δρόμο, σε κάποιο χωράφι, σε κάποιο νησί, με το άλλοθι μιας καλύτερης ζωής. Και τώρα που εδώ και ένα χρόνο η Αμερική και τώρα η Αγγλία ανακαλύπτουν τη μόδα της ενοικίασης κατοικιδίων, ευχόμαστε η ζωοφιλία ορισμένων να σταθεί πιο δυνατή από την ανάγκη μας για επιδειξιομανία με ένα τσιουάουα σαν αξεσουάρ τσέπης της ημέρας ή ακόμη και της νύχτας.

Μηπως ξεχναμε την Κινα με την περιφημη Ολυμπιαδα της και την φρικτή και επιπονη ζωή σε μικρα κλουβιά αρκουδων με σκοπο την άντληση χολής που είναι αποτρόπαια από την αρχή μέχρι και το τέλος της - με σκοπο την παραγωγη φαρμακων?

Κατά τα’ αλλα μας εφταιξε ο Βαργκας… Κλαααααμα και οργηηηηηη για τον σκυλο του Βαργκας. Ε, ας ευχαριστησουμε τουλαχιστον τον Βάργκας γι αυτά τα δάκρυα…

Το τέρας του πλανήτη μας εχει ονομα και λέγεται…άνθρωπος…

Στις ενστάσεις των φιλόζωων ότι θίχτηκε η αξιοπρέπεια του ζώου επειδή εκτέθηκε σαν αντικείμενο τέχνης, η απάντηση είναι ότι σαν αποτέλεσμα αυτής της καθαρά συμβολικής πράξης ευαισθητοποιήθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο για το θέμα της αξίας που έχει η ζωή κάθε πλάσματος - πράγμα που δεν θα συνέβαινε έτσι και ο καλλιτέχνης είχε απλά μαζέψει το σκυλάκι για να το πάει σπίτι του. Ακόμα κι αν ισχύει το γεγόνός ότι πέθανε, το ότι ένας άνθρωπος αντί να τον αφήσει να πεθάνει στο δρόμο τον πήρε και τον περιέθαλψε, παράλληλα αναγκάζοντας τους επισκέπτες αλλά και όλους εμάς να γίνουμε κοινωνοί στο μαρτύριο του, είναι μια πράξη απόλυτα στοργική και σπαρακτική.

Αυτό άλλωστε υποδηλώνει και το ψευδώνυμο του τριαντατριάχρονου Αββακούμ, ο 8ος Προφήτης, ο μόνος που ικέτεψε τον Θεό να σταματήσει η βία στον κόσμο, χωρίς να διστάσει μάλιστα να αμφισβητήσει το δίκαιο του Δημιουργού του.

Στο ερώτημα μα είναι αυτό τέχνη; η απάντηση δε μπορεί να είναι παρά μία και μοναδική: και τι γνωρίζουν αυτοι απο τέχνη; Απολύτως τίποτα δυστυχώς, όπως φάνηκε από τα οργισμένα σχόλια της πλειοψηφίας και τα βλακώδη στερεότυπα που μιλούσαν για “κομπλεξικούς μικροαστούς καλλιτέχνες”, “αρρωστημένα παράσιτα”, “ψυχανώμαλους ψευτοκουλτουριάρηδες” και άλλα γραφικά.

Όμως ο ελληναρας (και η ελεεινιδα φυσικα…) που η μοναδικη του τεχνη είναι ν’ αναβει φωτιες κατω από τα ελατα για να ψησει μπριτζολες, που όλα τα ξερει και που για όλα εχει αποψη, θελει να επιβαλει αυτος τι είναι τεχνη και τι όχι. Αυτος, που ζήτημα είναι να πατήσε το πόδι του μια φορά στην Εθνική Πινακοθήκη για να δει τον Ελ Γκρέκο. Αυτος, που είναι τόσο ευαισθητοποιημένος ώστε εγραψε κανονικα τα χιλιάδες αδέσποτα που εξαφανίστηκαν από τους δρόμους της Αθήνας κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτος, που ξαναψηφιζει κυβέρνησεις που άφηνουν τα δάση μας να καούν και δεν κανουν απολύτως τίποτα για να διασφαλίσουν ότι δεν θα ξανασυμβεί το ίδιο το ερχόμενο καλοκαίρι. Αυτος, που όταν αγοράζει προϊόντα δε θέλει να ξέρει αν στην παραγωγή τους εμπλέκεται παιδική εργασία ή βασανισμός ζώων. Αυτος, που είναι καλος και ηθικος μόνο όταν δεν χρειάζεται να ξεβολευτει μπροστά από τις οθόνες και τις πληροφορίες που του ταιζουν.

Αυτοι που εξακολουθούν να μη θέλουν να καταλάβουν ότι την πάτησαν, είναι ότι το θέμα πλέον δεν είναι αν διετέλεσε κάποιο έγκλημα ο senior Vargas ή αν έχουμε να κάνουμε με φάρσα.

Το θέμα είναι ότι συμμετέχουμε σ’ ένα έργο τέχνης άθελά μας εμείς οι ίδιοι.
“Διαβάζοντας αυτό που είμαστε” (για να παραφράσουμε τον καλλιτέχνη.

Είτε υπογράφοντας νεφελώδεις διαμαρτυρίες, είτε σχολιάζοντας νοσηρές περιγραφές της κόλασης που θεωρούμε ότι δικαιούται ένας άγνωστος, είτε πασχίζοντας να τον υπερασπιστούμε με επιχειρήματα και στοιχεία από τον εξαγριωμένο όχλο, είτε απλά προσπερνώντας την είδηση με αδιαφορία.

Είμαστε και αυτό που δε διαβάζουμε κατά κάποιον τρόπο. Είμαστε αυτό που αγνοούμε – εξαιτίας του τυφλού μίσους που τρέφουμε για οτιδήποτε δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε, ή επειδή δεν έχουμε καν τη δυνατότητα να δούμε ότι υπάρχει κάτι για να κατανοήσουμε. Αυτό που φαίνεται αρκεί. Η δηθεν πραγματικοτητα δηλαδη, ανεξάρτητα από το πού προέρχεται η ερμηνεία της.

Είσαι αυτό που διαβάζεις λοιπόν φίλε. Είσαι αυτό που επιλέγεις να πιστεύεις. Τις περισσότερες φορές χωρίς να μπεις στον κόπο να βρεις επιχειρήματα ή να σκαλίσεις τις πηγές και να διασταυρώσεις τις πληροφορίες. Απλά έχεις δίκιο. Το ξέρεις ότι έχεις δίκιο. Επειδή το διάβασες κι αλλού ίσως. Επειδή το είπαν κι άλλοι. Άρα έτσι πρέπει να είναι. Με αυτή τη συλλογιστική βέβαια, η Γη είναι επίπεδη και ολόκληρο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω της. Επίσης, οποιαδήποτε γριά ασχολείται με ματζούνια και κάνει παρέα με μαύρες γάτες πρέπει να παραδοθεί στην πυρά. Κατά τ’ άλλα, πίστευε και μη ερεύνα …κι όλα θα πάνε καλά…

Είναι εντυπωσιακό το ότι σε μία χώρα που καυχιέται ότι γέννησε τον πολιτισμό οι σημερινοί κάτοικοί της απέχουν τόσο πολύ από το νόημα του. Η στάση της εγχώριας Βλακόσφαιρας απέναντι στο τι συμβολίζει η τέχνη και ποιοί είναι οι λόγοι ύπαρξης της σαστίζει. Μου φαίνεται αδιανόητο επειδή εγώ δεν κατανοώ τους νόμους της κβαντομηχανικής να σηκωθώ να πάω να κάψω το CERN (το οποίο ψάχνει τη δική του αλήθεια από έναν άλλο δρόμο). Μου φαίνεται παρανοϊκό να μη διοχετεύσω την ευαισθησία μου και την οργή μου ενάντια σε όσους αποδεδειγμένα και κατά συρροήν βασανίζουν ζώα και ανθρώπους.

Όμως όχι, για τους Ταλιμπάν της στιγμιαίας φιλευσπλαχνίας δεν φταιει η αδιαφορία των κυβερνήσεων, ούτε η αναλγησία των πολιτών, ούτε κανένας άλλος παράγοντας που προκαλεί τον αργό και επώδυνο θάνατο ολόκληρης της φύσης γύρω μας (κι όχι απλά ενός και μοναδικού σκύλου). Αυτό που πρέπει να φταίει είναι ο παρηκμασμένος καλλιτέχνης και το άρρωστο μυαλό του.

Αυτα ελεγε και ο Γκέμπελς για τον Καντίνσκυ, και τι υγιή και όμορφο κόσμο φρόντισε να δημιουργήσει μετά, ε;

O συγκεκριμένος λοιπόν σκύλος επιβίωσε. Ο στόχος του καλλιτέχνη δεν ήταν να σκοτώσει το ζώο αλλά να βγάλει στο φως την αναισθησία των φιλότεχνων που ούτε ένας δεν επενέβη για να το σώσει. Και να φέρει στο φως την σκληρή πραγματικότητα των αδέσποτων που πεθαίνουν κατά εκατομμύρια καθημερινά γύρω μας χωρίς κανείς να τους δίνει σημασία. Η ζωή είναι πολύ πιο σκληρή από την τέχνη...

Ίσως όμως κρίνοντας από τις διεθνείς αντιδράσεις και τις απειλές θανάτου που δέχθηκε ο καλλιτέχνης να μπορέσουμε να διακρίνουμε μια έντονη δόση υποκρισίας και απαξίωσης της τέχνης. Δηλαδή τα ζώα επιτρέπεται να τα τρώμε, να τα βασανίζουμε στα πλαίσια της επιστημονικής έρευνας, να τα θυσιάζουμε στον βωμό των καλλυντικών, να τα γδέρνουμε για τις γούνες τους, να τα δολοφονούμε συστηματικά με φόλες ή να αδιαφορούμε για την παρουσία τους γύρω μας με αποτέλεσμα αυτά να πεθαίνουν από πείνα και δίψα αλλά όταν "σκοτώσει" ένα ζώο ένας καλλιτέχνης να του στέλνουμε απειλές θανάτου και να ξεσηκώνουμε παγκόσμιες διαμαρτυρίες…


Στην τέχνη δεν πρέπει να επιτρέπονται όλα?

Στην τέχνη δεν είναι κάθε πτυχή της ζωής μας ένα εν δυνάμει υλικό δημιουργίας?

Στην τέχνη επιλέγουμε να είμαστε τόσο αυστηροί ηθικολόγοι ενώ στην επιστήμη ή στην μόδα όχι?

Και ποιος ειπε ότι η τέχνη είναι αποκλειστικά κάτι όμορφο και εύπεπτο και η χρησιμότητά της καθαρά διακοσμητική?


Ο Πικασο ειχε πει:

«Η τεχνη δεν είναι ποτε αγνη. Ολοι οι αθωοι παλιατσοι ας οδηγηθουν μακρια της. Οι ανθρωποι που δεν είναι επαρκως προετοιμασμενοι για την τεχνη δεν πρεπει να την πλησιαζουν. Ναι, η τεχνη είναι επικινδυνη. Εάν είναι αγνη δεν είναι τεχνη».





Πηγες:

http://en.wikipedia.org/wiki/Guillermo_Habacuc_Vargas
http://www.snopes.com/critters/crusader/vargas.asp
http://www.marcaacme.com/blogs/analog/index.php/2007/08/22/5_piezas_de_habacuc
http://tribes.wordpress.com/2008/04/11/vargas/
http://www.hsus.org/contact_us/humane_society_international.html
http://guillermohabacucvargas.blogspot.com/
http://artehabacuc.blogspot.com/
http://www.marcaacme.com/articulo-view.php?id=283
http://www.mcj.go.cr/boletines/once_son_suficientes.html
http://www.bavh08.com/
http://soydondenopienso.wordpress.com/2007/10/27/guillermo-vargas-habacuc-declaraciones-de-la-galeria-codice/
http://www.guardian.co.uk/artanddesign/2008/mar/30/art.spain
http://www.laprensa.com.ni/archivo/2007/octubre/05/noticias/revista/219438.shtml
http://elperritovive.blogspot.com/2007/10/el-perrito-vive.html
http://www.marcaacme.com/blogs/analog/index.php/2007/08/22/5_piezas_de_habacuc
http://www.nacion.com/ln_ee/2007/octubre/04/aldea1263590.html
http://www.nacion.com/ln_ee/2007/octubre/24/aldea1288876.html
(http://new.petitiononline.com/petition_FAQ.html)
http://parafoniades.wordpress.com/2008/04/09/guillermo-vargas-habacuc/#comment-21286
http://arkoudos.com/blog/?p=1309
http://artattackgr.blogspot.com/
http://nefelikas.wordpress.com/2008/04/10/schrodinger-meets-vargas/
http://nefelikas.wordpress.com/2008/04/13/eres-lo-gue-lee/
http://lianokladi01.blogspot.com/2008/04/blog-post_5598.html
http://lolitasequel.blogspot.com/2008/04/habacuc_10.html
http://antidrasiandsex.blogspot.com/2008/04/slacktivists.html
http://www.console-gamez.blogspot.com/
http://ianisdo.blogspot.com/2008/07/blog-post_13.html


Ευχαριστω τις πηγες μου, που μου εδωσαν αρχετυπα ερεθισματα και αυτουσιο υλικο για την συγγραφη αυτων των αρθρων με αφορμη την υποθεση Βαργκας, και πολλες σκεψεις τους τις εχω μεταφερει αυτουσιες μεσα στο κειμενο. Ειδικα τον Ελευθερο δικτυογραφο (Ελικα), τον Π για τις μεταφρασεις του (Gravity and the Wind), τον Arkoudos, τον antidrasiandsex, τον Urfurslaag (λιανοκλαδι), τον vrypan, και φυσικα τους επισκεπτες στα μπλογκς τους με τις παρατηρησεις τους.



Σημειωση:

Το πιο πανω κειμενο πρωτοδημοσιευθηκε πριν λιγο καιρο στο μπλογκ μου στην κοινοτητα Artspot οπου υπηρξα μελος, με αφορμη μια αναρτηση του διαχειριστη με τιτλο ¨"απιστευτο και ομως αληθινο" στο φορουμ της κοινοτητας πριν περιπου ενα χρονο, που συνοδευοταν απο το επιμαχο βιντεο που περιειχε μονο φωτο και την ανακοινωση για τον βασανισμο του ζωου. Καποιο μελος εφερε το θεμα παλι στην επιφανεια, συνεχιστηκαν ενα χρονο μετα οι αντιδρασεις απειρου καλλους για παραδειγματικη τιμωρια του καλλιτεχνη (εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων), ενω οι παρεμβασεις μου στο φορουμ με τεκμηριωμενα στοιχεια και διευκρινιστικες ερωτησεις-δηλωσεις κατεληξαν στο κλειδωμα του φορουμ, να τεθω σε καραντινα, να διαγραφουν σχολια μου και ευτυχως να αλλαξει ο τιτλος της αναρτησης σε " Υπαρχουν ορια στην τεχνη?".


Γιαννης Δογανης

Ποις ειναι ο ηχος ενος χεριου που χειροκροτει? (Κοαν)

Ποις ειναι ο ηχος ενος χεριου που χειροκροτει? (Κοαν)
Τα εργα της συγχρονης τεχνης οπως και τα Κοαν εχουν εντονο τον παραδοξο χαρακτηρα τους ωστε να προκαλεσουν τον θεατη τους ν'αμφισβητησει ανα πασα στιγμη τον εννοιολογικο χαρτη του.