Σας έχει ποτέ συμβει, φυσικά και
απλά, να βρειτε τον εαυτο σας σε μια κατασταση, όπου η σκέψη να απουσιαζει
τελείως; Σ' αυτη την κατασταση, έχετε συνείδηση του εαυτου σας, σαν σκεπτομενο,
σαν παρατηρητη; Σκέψη είναι η αποκριση της μνήμης, και οι συσσωρευμενες μνήμες
είναι ο σκεπτομενος. Οταν δεν υπάρχει σκέψη, υπάρχει καθολου το «εγώ», για το
οποίο κάνουμε τοση πολλή φασαρία και θορυβο; Δεν μιλάμε για τον άνθρωπο που
πάσχει απο αμνησία ή για κάποιον που ονειροπολει ή ελέγχει την σκέψη για να την
κάνει να σιωπήσει, αλλά για έναν νου που είναι τελείως ξύπνιος, σε πλήρη
εγρήγορση. Εάν δεν υπάρχει σκέψη, δεν είναι ο νους σε μια τελείως διαφορετική
διασταση; / Κ
«Πρώτα απ 'όλα, μπορούμε ποτέ να
ακούσουμε; Είμαστε ικανοί για ακρόαση; Εάν παρατηρήσετε τον εαυτό σας, θα δείτε
πόσο δύσκολο είναι να ακούσετε, γιατί έχετε προκατασκευασμένες ιδέες, απόψεις
και κρίσεις βασιζόμενα στις δικές σας παραδόσεις, τις δικές σας εμπειρίες και
πολιτισμικές επιρροές, και αυτά συνεχώς παρεμβαίνουν. Είναι σαν οθόνες ανάμεσα
σε εσάς και με αυτά που προσπαθείτε να ακούσετε, έτσι δεν υπάρχει καθόλου
ακρόαση, αλλά απλώς μια μετάφραση από αυτά που ακούς με όρους της δικής σας
διαμόρφωσης». / Κ.
Φωτο: Γιαννης Δογανης
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου