Οταν το χέρι του "πρωτόγονου" καλλιτέχνη οδηγειται από τον Θεο.
Τοτε που η εικόνα είχε τη δύναμη να παγιδεύσει το πνεύμα.
Οι φωτο με βραχογραφιες προιστορικων σπηλαιων ειναι απο την προσωπικη συλλογη του Γιαννη Δογανη.
Αν και ο άνθρωπος σύμφωνα με την επιστήμη, χρησιμοποιούσε εργαλεία μισό εκατομμύριο χρόνια πριν, η έκφραση του ανθρώπου μέσα από την τέχνη χρονολογείται γύρω στο 30.000 π.Χ. στη κυνηγετική περίοδο της ανθρωπότητας. Τα δείγματα που έχουμε, βρέθηκαν στην Ευρώπη και είναι ζωγραφική σε σπήλαια με αναπαραστάσεις αλόγων, στο Lascaux της Ν.Δ. Γαλλίας και Βουβάλων στην Altamira της Ισπανίας.
Η τέλεια ανεπτυγμένη τέχνη αυτή των σπηλαίων μπορεί να διαιρεθεί σε 3 φάσεις τεχνοτροπίας. Η πρώτη περιγραμματική με λεπτό μονόχρωμο γέμισμα. Η δεύτερη " με δίχρωμο πλάσιμο. Η τρίτη πολύχρωμη με φευγαλέα εντύπωση κίνησης και όγκου. Τα υλικά ήταν κάρβουνα και γαιώδη χρώματα (χωμάτινα).
Οι φημισμένες κορδελωτές γραμμές που σχεδιάστηκαν από ανθρώπινα δάχτυλα, κατά μήκος του σπηλαίου της Altamira, είναι η αρχή της ανάγκης του να αναπαραστήσει και να δημιουργήσει ολοκληρωμένες φόρμες ζωομορφικών παραστάσεων, όπου τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν σε τεχνική ολοκλήρωση από τη σύγχρονη ζωγραφική.
Τι είναι όμως αυτό που σπρώχνει τον άνθρωπο να θέλει να εκφράσει αυτό που τον πλημμυρίζει και να το αποτυπώσει στον υγρό πηλό μιας σπηλιάς; Ίσως είναι η αντίληψη της διαφορετικότητάς του, μέσα στην ολότητα. Την διαφορετικότητα που τον οδηγεί να αντιλαμβάνεται ανώτερα στοιχεία προς αυτόν, δυνάμεις που κυριαρχούν στη φύση και εκφράζονται απ' αυτήν, κι αυτό γίνεται μέτρο του.
Η έκφραση αυτών των δυνάμεων μέσα απ' τη φύση, τον οδηγούν να κάνει σύμβολά του τα στοιχεία της. Ζωγραφίζει τα ζώα και πολλές φορές παραβάλλει και τον εαυτό του μ' αυτά και ταυτίζεται γιατί αναγνωρίζει στοιχεία τους μέσα του. Είναι άραγε αυτή η αναλογική σκέψη, σκέψη "Πρωτόγονων αγρίων"; Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός, ότι τα έργα ζωγραφικής στα σπήλαια, είναι αντάξια, σε πνευματικότητα και καλλιτεχνία των αντιστοίχων της ιστορικής περιόδου.
Αρχαιολογικές αποδείξεις μας βεβαιώνουν για την ύπαρξη του Σαμανισμού στην Ευρώπη, την περίοδο της κυνηγετικής ανθρωπότητας. Τα ζωγραφικά έργα του Lascaux περιλαμβάνουν ήδη παραστάσεις, που μπορούν να θεωρηθούν σημαντικές. Π.χ. κάποιες απ' αυτές, περιέχουν γεωμετρικά σχέδια, που συμβαίνει να είναι μορφοποιημένες αναπαραστάσεις ορισμένων αντικειμένων, που ακόμα και σήμερα, οι αυτόχθονες της Αυστραλίας χρησιμοποιούν σε ορισμένες τελετές τους.
Ο Σαμανισμός των προϊστορικών κυνηγών, εξαρτάται από τη δοξασία, ότι η εικόνα είχε τη δύναμη να παγιδεύσει το πνεύμα. Γι' αυτό και στα καθ' όλα νατουραλιστικά έργα, αυτών σπηλαίων, αλλά και άλλων που έχουν βρεθεί, παρατηρούμε σημεία ή γραμμικά σχήματα που θυμίζουν "παγίδες" , που χρησίμευαν στη κυνηγετική μαγεία.
Οι κυνηγοί πίστευαν ότι αυξάνοντας την κυριαρχία τους στην ψυχή των ζώων, αυτόματα κυριαρχούσαν και πάνω στα σώματά τους. Στο Pech - Merle στη Γαλλία, βλέπουμε σε ζωγραφική σπηλαίου, παραστάσεις αλόγων 3-4 μ. όπου μέσα και γύρω απ' το περίγραμμα των αγρίων αυτών ζώων, να υπάρχουν χρωματιστές κηλίδες. Κάτι που κάνουν ακόμα και σήμερα οι ιθαγενείς Αυστραλοί. Αφού χαράξουν το ζώο, χαράζουν στιγμές, κάτω απ' την εικόνα. Αυτό το αποκαλούν "διώξιμο της δύναμης του Πνεύματος, από την πέτρα".
Επίσης βλέπουμε αποτυπώματα ανθρώπινων χεριών που μάλλον βοηθούσαν τους μαγικούς σκοπούς. Στο Lascaux , υπάρχει μια σκηνή όπου ένας αγριοβούβαλος παλεύει μ' έναν άνθρωπο ο οποίος έχει κεφάλι πουλιού. Δίπλα υπάρχει ένα ραβδί, με το κεφάλι ενός πουλιού στην κορυφή.
Με την βοήθεια των Σαμανικών μύθων που επέζησαν στη Σιβηρία, συμπεραίνουμε ότι είναι κάτι αντίστοιχο, με τις μάχες που γίνονταν μεταξύ των Σαμάνων, όπου μεταμφιέζονταν σε ζώα, έχοντας ραβδιά με το αντίστοιχο ζώο, σαν "βοηθούς πνεύματα." Επίσης αξίζει να αναφερθούμε στη τεχνοτροπία ακτίνων Χ, όπως ονομάζεται, όπου δείγματά της, έχουμε σε κόκαλα χαραγμένα στη Ν.Δ. Γαλλία, που οι επίσημες χρονολογήσεις τα τοποθετούν ανάμεσα στα 13.000 - 6.000 π.Χ. , αλλά και σε σπήλαιο στο Pintal της Β. Ισπανίας, στη Νορβηγία και αλλού.
Ο όρος χρησιμοποιείται για να δηλώσει μια τεχνοτροπία, που για μαγικό σκοπό, εικονίζει τα εσωτερικά όργανα του ζώου, που ο κυνηγός γνωρίζει ότι είναι ζωτικά. Συχνά απλοποιούνται σε μια γραμμή, που φτάνει απ' το στόμα του ζώου, στη καρδιά ή στο στομάχι. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πάρα πολλά για την εκπληκτική τέχνη των σπηλαίων. Αυτή που αποκαλείται "πρωτόγονη".
Αν όμως ο "πρωτόγονος" άνθρωπος, ήταν ικανός να παράγει τόσο εκλεπτυσμένα έργα τέχνης, δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να είναι "πρωτόγονος", με την πνευματική ή ακόμα και την καλλιτεχνική έννοια. Αλλά, αντίθετα, πρέπει να έφτασε σε μια κορυφή ανάπτυξης, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε, αν ακόμα έχει ξεπεραστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου