Contemporary abstract art / Giannis Doganis paintings / Quantum Consiousness

"Κάθε τι είναι κενο και η μορφη είναι συμπυκνωμενο κενο."
"Το μηδεν απαιτει την αδεια μας προκειμενου να υφισταται."

CONCEPT:

Κβαντικη συνειδητοτητα και επιφανειες διαλογισμου.
Κβαντικο αλμα στο Απολυτο.

Κειμενο, Ζωγραφικη : Γιαννης Δογανης

Το κβαντικό άλμα είναι ένας συγκεκριμένος όρος της φυσικής που αναφέρεται στη φύση των αλλαγών που λαμβάνουν χώρα στα στοιχειώδη σωματίδια:

Αντί για μια συνεχόμενη αλλαγή, λαμβάνει χώρα ένα ασυνεχές άλμα. Τη μια στιγμή το στοιχειώδες σωματίδιο βρίσκεται μέσα στον πυρήνα και την επόμενη στιγμή έχει εξαφανιστεί. Δεν υπάρ­χει ενδιάμεση κατάσταση, ούτε μεσολάβηση χρόνου κατά την οποία το σωματίδιο φεύγει από τον πυρήνα. Σε αντίθεση με ένα ποντίκι, δεν πρόκειται ποτέ να δουμε ένα κβαντικό σωματίδιο να βγάζει το κεφάλι του από μια τρυπα, ενώ η ουρά του είναι ακόμη μέσα. Οι κβαντικοί θεωρητικοί ονομάζουν αυτή την ασυνεχή μετά­βαση "κβαντικό-αλμα".

Μια στιγμή πριν το "άλμα", το στοιχειώδες σωματίδιο καταλαμβά­νει μια δεδομένη περιοχή στο χώρο. Μια στιγμή αργότερα βρίσκε­ται κάπου άλλου και, σύμφωνα με την κβαντική θεωρία, καμία φυσική διαδικασία δε συνδέει αυτές τις δύο καταστάσεις ύπαρ­ξης, ούτε μεσολαβεί χρόνος. Είναι σαν το στοιχειώδες σωματίδιο ξαφνικά να ταλαντεύτηκε εκτός ύπαρξης, να πέρασε σε μια μετα­βατική κατάσταση α-χρονικότητας και α-χωρικότητας και μετά να επανεμφανίστηκε κάπου αλλού. Τη μια στιγμή το σωματίδιο βρί­σκεται μέσα στον πυρήνα και την επόμενη ταξιδεύει με υψηλή ταχύτητα. Ανάμεσα στις δύο αυτές στιγμές τίποτα δε συμβαίνει, Αυτό είναι το μυστήριο του κβαντικού άλματος. (Ρeat, 1990)

Με ψυχολογικούς όρους, το "κβαντικό άλμα" υποδεικνύει μια αλλαγή που έχει λάβει χώρα αλλά που δεν μπορει να εντοπιστεί πότε και πού. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να έχει εφαρμόσει διαφορετικούς τύπους ψυχοθεραπείας για 20 χρόνια αναζητώντας τη μοναδική ιδέα, μέθοδο ή δραστηριότητα που θα τον ελευθερώσει από ένα συγκεκριμένο συναισθη­ματικό εμπόδιο. Κάποια δεδομένη στιγμή αυτό συμβαίνει, αλλά δεν υπάρ­χει τρόπος να προσδιοριστεί ποια από τις εκατοντάδες θεραπευτικές μετα­βλητές έχει "προκαλέσει" την αλλαγή. Παρ' όλα αυτά, συμβαίνει κάτι που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε και το προαναφερόμενο άτομο έχει μεταβεί από τη μια κατάσταση (συναισθηματικό εμπόδιο) σε μια άλλη, λιγότερο περιορισμένη (χωρίς συναισθηματικό εμπόδιο).

Με αυτόν τον τρόπο, κάθε επίπεδο κατανόησης "αφαιρεί" αποτελεσμα­τικά ένα επίπεδο περιορισμού. Σε κάποιο σημείο, ίσως μετά την εφαρμογή των τεχνικων που εφαρμοζει κανεις και συνοδεύουν κάθε βήμα ή "κβαντικό άλμα", λαμβάνει χώρα μια αλλαγή και έτσι βρίσκουμε τον εαυτό μας σε ένα νέο επίπεδο συνειδητότητας. Με κάθε νέο βήμα, η ακτίνα της αντίληψης μας διευρύνε­ται για να περιστοιχίσει έναν όλο και πιο εκτεταμένο ορίζοντα.

Πιθανότατα, μια από τις πιο συναρπαστικές και προκλητικές θεωρίες της κβαντικής φυσικής είναι η Αρχή της Αβεβαιότητας του Δρ. Werner Heisenberg που στη δεκαετία του 1920, κατέδειξε ότι ο παρα­τηρητής, ανάλογα με τις επιλογές που κάνει, επηρεάζει το αποτέλεσμα ενός φυσικού πειράματος. Για πρώτη φορά, εμείς, οι παρατηρητες της ζωής, θεωρηθήκαμε αναπόσπαστοι από την ίδια τη ζωή.

Ο παρατηρητής δεν έβλεπε μόνο έναν κόσμο "εκεί έξω" όπως υποστήριζε η νευτώνεια φυσική αλλά επηρέαζε, άλλαζε και όπως υποστηρίζουν κάποιοι φυσικοί, δημιουργούσε αυτό που παρατηρούσε.

«Αυτό που υπάρχει εκεί έξω είναι φανερό ότι εξαρτάται, με την αυστηρή μαθηματική και φιλοσοφική έννοια, από αυτό που απο­φασίζουμε εδώ μέσα. Η νέα φυσική μας λέει ότι ο παρατηρητής δεν μπορεί να παρατηρεί χωρίς να μεταβάλει αυτό που βλέπει». (Ζukav, 1984)

Ο παρατηρητής είναι ο δημιουργός της σωματιδιακής - υλικής όψης του συμπαντος.
Αυτή η θεωρία αποτελεί ένα σημαντικό "κβαντικό άλμα" που η Κβαντική Ψυχολογία αναπτύσσει για να βοηθήσει στην κατανόηση των ανθρώπινων προβληματικών καταστάσεων,
Ετσι, ο παρατηρητής, μέσω της πράξης της παρατήρησης, δημιουργεί το υποκειμενικό εσωτερικό πρότυπο των αντιδράσεων του, π.χ. την εμπει­ρία του.


 

O διακεκριμένος δάσκαλος του Σουφισμού G.I. Gurdjieff είπε :
Ένα πράγμα δεν μπορεί να παρατηρήσει τον εαυτό του. Ένα πράγμα που είναι πανομοιότυπο με τον εαυτό του δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, ακριβώς επειδή είναι ίδιο με τον εαυτό του. Ένα πράγμα που είναι ίδιο με τον εαυτό του δεν μπορεί πιθανότατα να στέκεται κάπου ξέχωρα από τον εαυτό του, απ' όπου θα μπορούσε να παρατηρήσει τον εαυτό του. (Νίcoll, 1984)

Αυτό που καταδεικνύει ο Gurdjieff, είναι ότι από τη στιγμή που μπο­ρούμε να έχουμε αντίληψη και να παρατηρούμε μια σκέψη ή ένα συναί­σθημα, πρέπει να είμαστε χωριστοί από αυτή τη σκέψη ή το συναίσθημα. Αν ήμασταν πανομοιότυποι με τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας τότε δε θα μπορούσαμε να τα παρατηρήσουμε, ούτε θα ξέραμε ποιο είναι το περιεχόμενο τους. Η παρατήρηση και η γνώση γύρω από κάτι υποδηλώνει μια απόσταση, έναν διαχωρισμό ανάμεσα σε αυτό και σε σας.
Μερικοί ονομάζουν αυτήν την παρουσία εσωτερικό Εαυτό ή απλά "Υπαρξη".

































.